من زمستان را بیشتر میپسندم که معافم می کند از 

پنهان کردن دردی که در صدایم هست و اشکی که در نگاهم میچرخد..

آخر همه گمان می کنند سرما خورده ام..

گاهی دلت می خواهد همه بغض هایت را از نگاهت بخوانند

می دانی که جسارت گفتن کلمه ها را نداری

اما یک نگاه گنگ تحویل می گیری

با جمله ای مثل:چیزی شده؟

انجاست که بغضت را با یک لیوان سکوت سر میکشی

و با لبخندی سرد میگویی نه!هیچی....

حماقت که شاخ و دم ندارد!

حماقت یعنی من که میروم تا تو دلتنگم شوی

خبری از دلتنگی تو نمیشود ..

باز میگردم

چون..

دلم برایت تنگ میشود.

عشق تو شوخی  زیبایی بود که خداوند با من کرد

زیبا بود ولی شوخی بود!

حالا تو بی تقصیری ...

خدای تو هم بی تقصیر است..

من تاوان اشتباه خودم را پس می دهم

تمام این تنهایی تاوان "جدی گرفتن آن شوخی" است..